همیشه‌ی متروک

زندگی‌ام هرگز چیزی به‌جز واژه‌ها نبوده است

خانه
درباره
پیوندها
تاریک‌روشن
یادداشت‌ها
بیداری
چامه‌های دیگر

ارتباط

در حال حاضر هیچ راه ارتباطی موجود نیست.

ف. بنفشه:
هنوز وقتش نشده خنجرمان را بیرون بیاوریم و با آن کیسه‌ی مرغ ماهی‌خوار را پاره کنیم؟
هنوز زمانش نرسیده که آن دریای بزرگ لعنتی را رها کنیم و به همین برکه‌ی کوچکِ خودمان برگردیم؟
| کسی که دلش نمی‌خواهد مخاطب داشته باشد |
اخطار: اینجا، گاهی اوقات، مرز بین واقعیت و خیال مشخص نیست.

طبقه بندی موضوعی

یافته‌های گاه (۶۸)
روز نوشت (۸۵)
ترجمان درد (۴۵)
تماشاگر معاصر (۲۲)
از تو برای تو (۵۶)
ما و سوشال مدیا (۸)
ما و انجمن شاعران مرده (۱۳)
در پرده‌های قدیم (۸)
عالمِ بی‌چون (۵)
ما گدایانِ خیلِ سلطانیم (۳)
جمله‌های رفته از یاد (۵۴)
خواب‌هایم (۹)
پربازدیدترین‌ها (۳۱)
قلمدوشِ فیلم‌ها (۹)
از تو می‌سرایم من (۲)

بایگانی

آخرین مطالب

انسان از آن چیزی که بسیار دوست می‌دارد خود را جدا می‌سازد.
(۰۳/۰۱/۰۵)

پنجاه و پنج
(۰۳/۰۱/۰۴)

You only live once
(۰۲/۱۲/۱۱)

آه از آن سوز و نیازی که در آن محفل بود
(۰۲/۱۱/۲۸)

سرزمین امن خودم
(۰۲/۱۱/۲۶)

فلاسفه‌ی زمان ما
(۰۲/۰۶/۲۷)

ماهی‌قرمزهای داخل پارچ
(۰۲/۰۵/۲۳)

همه‌ی شب‌هایی که بالاخره صبح می‌شوند
(۰۲/۰۴/۱۹)

پنجاه و چهار
(۰۲/۰۳/۲۷)

پنجاه و سه
(۰۲/۰۲/۳۱)

کپی‌رایت © کریتیو کامنز ۱۳۹۸، تمامی حقوق محفوظ است.