همیشه‌ی متروک

زندگی‌ام هرگز چیزی به‌جز واژه‌ها نبوده است

من آدمِ پاره کردن دفترهای خاطرات ام

اینجا تبدیل شده به گوشه‌ی امن زندگی من، اصلا برای همین اینجا را ساختم. حرف زدن به عنوان یک سوزن، جایی در انبارِ کاهِ اینترنت، با اسم و فامیل واقعی خودت وقتی که می‌دانی تقریبا هیچ کس نوشته‌هایت را حتا از سر اتفاق هم نمی‌خواند.

من، آدمِ پاره کردن دفترهای خاطرات ام. آدمِ نوشتن و بعد پشیمان شدن و پاک کردن و خط زدن و سوزاندن و هرچی.

اینجا شاید برای من شبیه یک زباله‌دان بزرگ باشد که نوشته‌هایم را بعد از نوشتن درونش می‌اندازم. زباله‌دانِ نوشته‌های بی سر و ته و با سر و ته کسی که دلش نمی‌خواهد مخاطب داشته باشد.


ف. بنفشه
يكشنبه, ۲۵ آذر ۱۳۹۷

نظرات (۲)

الان من از سر اتفاق خوندم.
راستی چرا جدیدا همه حتی رو مینویسن حتا؟
منم به خاطر همین به وبلاگ نویسی متوصل شدم.
برای اینکه اینجا کسی نیست که بشناسدت و چون از قضاوت شدن نمیترسی، از چیزی که نوشتی پشیمون نمیشی!
برعکس اینستا و هزارتا کوفت و زهر مار دیگه
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی