هشت دیروقت است خسته‌ام. تنهایی مثل خالیِ ورم‌کرده و تاریکِ توی خمره‌ای سربسته اتاق را پُر کرده. خوابْ پناهگاهِ خوبی‌ست: «خواب و فراموشی». | شاهرخ مسکوب، روزها در راه، صفحه ۶۳۳ | ف. بنفشهجمعه, ۶ ارديبهشت ۱۳۹۸
در گوش صدایی‌ست که چون عطر بلند می‌شود
گاه به خاموشی و گاهی به بلندی خواب
که بیداری ـ از ـ اوست.
(که می‌داند؟)