همیشه‌ی متروک

نقل است که درویشی در آن میان از او پرسید که عشق چیست؟ گفت: امروز بینی و فردا بینی پس فردا بینی، آن روزش بکشتند و دیگر روزش بسوختند و سوم روزش به باد بردادند. یعنی عشق اینست.

| ذکر حلاج _ تذکرةالاولیا |

دیروقت است خسته‌ام. تنهایی مثل خالیِ ورم‌کرده و تاریکِ توی خمره‌ای سربسته اتاق را پُر کرده. خوابْ پناهگاهِ خوبی‌ست: «خواب و فراموشی».

| شاهرخ مسکوب، روزها در راه، صفحه ۶۳۳ |

 

‏نه چیزی هست که بگویی، نه چیزی که با آن بگویی، نه چیزی که از آن بگویی، نه توانی برای گفتن، نه میلی به گفتن؛ اما باید گفت.

| ساموئل بکت |

و هیچ‌کس نمی‌داند. هدایت را دوستانش دق‌مرگ کردند (او در سرگشتگی از اوضاع ضعیف شد و دست از زندگی کشید) هدایت را راست‌ها و چپ‌ها هر دو کشتند. مداحان چیزهایی که در او نبود و اسباب یأس از بی‌شعوری آن مداحان شد (برای من گفته بود) هدایت مرد و من به سکوت و مرض سکوت مبتلا شدم.

| یادداشت‌های روزانه‌ی نیما یوشیج، انتشارات مروارید، صفحه ۴۶ |

و مردی سینه‌ی خود را شکافت تا بنگرد در آن دل هست یا نه، و بود و می‌تپید! و آن یک رگ باز کرد تا بداند در آن خون هست یا نه، و بود و سرخ بود.

| اژدهاک _ بهرام بیضایی |

غربتِ کسی نباش که تو را وطن دیده است...

| محمود درویش |

وقتی کسی زندگی گذشته‌اش را پنهانی مرور می‌کند مهربان‌تر می‌شود.

| استاکر |

گهگاه اعترافی به جای می‌گذاشت نهفته در گوشه‌یی از کارش، مطمئن که ناگشوده می‌مانَد.

| خورخه لوییس بُرخس _ بیژن الهی |

... رفتم تماشای آتش‌بازی، باران آمد باروت‌ها نم برداشت.

| ابراهیم گلستان |